Veertig jaar geleden begon Bennie Jolink met zijn boerenrockband Normaal. Ze zongen in het Achterhoeks en waren superhelden in Hummelo, Lochem en Doetinchem. Ze vonden het werkwoord høken uit. De jongens en de meiden uit de dorpen gingen daarvan uit hun dak, ze wisten wel wat er op dat woord rijmde.
De band zette de streekmuziek op de kaart en effende de weg voor groepen als Rowwen Heze en Bløf. Hun handelsmerk: weg met de arrogantie van de Randstedelingen, wij zijn trots op onszelf!
Nu traden ze voor het laatst op in het Gelredome voor een publiek van tienduizenden. Nog één keer de spanning, nog één keer de ontlading.
Bennie deed het licht uit.
Nooit meer zingt hij ‘Oerend hard’.
Ik heb helemaal niets met normaal, maar wel treffend neergezet, daarom waardering
Zeiken kunnen ze ook goed. Onder andere op Serious Request. Maar het zij ze vergeven. Iedereen maakt wel eens een uitglijder … Oerend hard!
Mooie ode aan Normaal, Jose. Ze verdienen het. Hoe dan ook. Ben ook ooit naar een feestje van hun geweest in de polder. In Dalfsen was het. Off all places. Was alleen mijn klompen vergeten. Mijn Limburgs dialect maakte daarentegen alles goed. Ben wel ver weg gebleven van het mengsel pies en pils, een zorgvuldig samengestelde mix, die tijdens elk Normaal-festijn in een grote gieter verzameld wordt en over het publiek verspreid. Hoedt u voor de man met de grote stok en gieter. Wat, het laatste optreden? Dan hoeft het niet meer. Ik heb toentertijd wel enorm genoten van het feest dat ze wisten neer te zetten. ? ? ? ? ? ?