God kijkt naar het gekrioel op aarde en peinst.
‘Wat heb ik allemaal geschapen, zeven miljard mensen inmiddels. Toch is het geen vrolijke boel. Al die ellende in mijn naam of die van mijn alter ego Allah. Al die mensen die steeds denken gelijk te hebben.
Tweeduizend jaar geleden stierf mijn zoon in Jeruzalem en het wil er maar geen vrede worden. Moet ik nu mijn dochter sturen? Ik weet dat de mensenkinderen in de godsdienstles nooit over haar hebben gehoord, maar ze is mijn laatste wapen.
Mannen denken dat zij de hoeders van de schepping zijn. Ik weet beter. Vrouwen baren en scheppen. Geef mij maar priesteressen, rabbina’s en imama’s. Die houden mijn kringloopwinkel in stand.
Jezus, je zus!‘
@Jose: Ontegenzeggelijke en relativerende humor op deze druilerige maandag. Het begint al met Godina; een wereldvondst. Doet me denken aan Godiva; God als smeltende zaligheid.
Wat een originele invulling, @José
De mooie titel nodigt uit tot lezen!
Ik doe zelf ook mee, maar ik vind deze inzending ook supergoed, vandaar dat ik hem een hartje geef!
Deze is raak, José.
Hartje welverdiend.
Ik deel je mening, was het maar vrede op aarde.
Hij (of zij in dit geval) is fraai!
Ach achter elke man van betekenis staat een vrouw die hem betkenis geeft.
En wat doet die dan?
Aardig stukje!
Leuke slotzin, José
Ennuh, Els Mertens… Natuurlijk geef je de ‘concurrentie’ een hartje als het verhaaltje je bevalt. Anders is de lol er snel af, toch?
Ja, dat vind ik zeker! Misschien raar verwoord van mij
Maar ik heb hier inderdaad al verschillende hartjes uitgedeeld.
Wel al eerder gelezen, maar nog niet gereageerd. Je zus ipv Jezus vind ik niet echt een originele afsluiter, maar Godina is daarentegen een erg fraaie vondst!