Schrijf mee!
« »

Maatschappij

Gestoord

16 maart 2015 | 120w | Karin Gene | 9

Urenlang hadden ze me geobserveerd, hun camera verborgen in de kliko van de overburen. Aanvankelijk had ik het genegeerd. Ik sloot de gordijnen en zette de muziek harder om de stemmen te onderdrukken. Wat een onzin. Ik had niets te verbergen. Ik rukte de gordijnen weer open en staarde terug. Totdat het me te veel werd. Gewapend met de kachelpook vloog ik naar buiten en stortte me op de groene bak. Geen idee hoelang het duurde voordat ik in het politiebusje afgevoerd werd.

Nu wacht ik in de isoleercel op dwangopname. Zodra ik kans zie, zal ik vluchten. In een buitenlands hotel zal ik mijn intrek nemen en zelf zorgen voor behandeling, al dan niet met behulp van de minibar.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Karin Gene of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

18 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »