Schuddebuikend hoorde Joris de piepende remmen van de auto op de ruilverkavelingweg. Vanachter de dikke eik zag hij een vader en een zoon uitstappen. Ze keken naar het veld met de graancirkels waarin alleen maar stoppels stonden. Hij zag hun grote ogen en open monden.
Joris voelde zich groot worden van trots. Met medeweten van de boer had hij perfecte cirkelvormen vervaardigd op het korenveld en het was bovendien een geslaagde grap.
‘Kijk eens! Een buitenaards wezen,’ hoorde hij het jochie gillen.
De vader antwoordde: ‘Ja, het lijkt wel op een mens met een heel hoog voorhoofd.’
Joris kreeg kaakkramp van het lachen. Hij werd op zijn schouder getikt.
‘Dat is geen leuke grap,’ gromde het buitenaardse wezen. ‘Kom mee!’
RuilverkavelingSweg
Ik zou het wezen Joris pijnlijk hard bij de schouder laten grijpen en laten grauwen: Grap?” of ‘Grap soms?’
De ’twist’ is goed, maar mag best iets horrorachtigs hebben.
met vriendelijke groet,
Chris
Hahaha, verrassende ontknoping!
Goed bedacht, maar de clou had je voor mij (zoals Chris in wat andere bewoordingen ook zegt) best wat spannender uit kunnen werken.
MarjoHE56,
Ha ha, ja hij was er gloeiend bij! En er komt weer een hybridekind bij op aarde.
VmetdeVorK.
Verrassende ontknoping!
Ik sluit me aan bij Hay en Chris wat betreft de spanning, die beter had kunnen worden opgebouwd.
Een hartje voor het originele idee.
Haha. Nee, leuk zo.
ja Marjoke, de mensheid wil bedrogen worden!
@Marjo, een grappig verhaal