Schrijf mee!
« »

Communicatie, Fictie, Mensen

De Volharding

6 april 2015 | 120w | Han Knols | 8

Het relativeren was zijn tweede natuur geworden. Hij had geleerd tegenslag van zich af te schudden zoals een labrador na een duik in een ijskoude wintervijver. De dieptepunten in zijn leven had hij altijd als lessen aanvaard. Aan de toog had hij ze overdacht en besproken met lotgenoten die zich, net als hij, in dat verstopt afvoerputje vastklampten aan de laatste restjes hoop.

Uiteindelijk had hij leren zwemmen en was boven komen drijven. Sinds een jaar ging het hem voor de wind.
Dat dan net nu de Apocalyps moest komen, was wrang, maar niet meer dan dat.
Hij slenterde wars van de paniek, tegen de stroom in, naar zijn baken: café De Volharding.
Het laatste rondje zou van hem zijn.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Knols of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »