Schrijf mee!
« »

Column, Familie, Liefde

De Tocht die nooit zal eindigen

3 november 2015 | 120w | Han Maas | 13

Mijn vaders ‘Tocht der Tochten’ begon lopend in Bremen en eindigde nooit: de trauma’s bleven tot aan zijn dood.
Gebombardeerd en ternauwernood overleefd.
De dwangarbeider, gevlucht uit Duitsland met een vervalst verlofpasje. Vernederd, pijn, ondervoed, angstig… Oude damesschoenen en poetslappen als sokken. Overleven.
Nog een paar Wehrmacht-posten ontlopen en dan naar huis om nooit meer écht thuis te komen… Dwangarbeiders, collaborateurs werden ze genoemd, met de nek aangekeken.

Mijn ‘Tocht der Tochten’ begint en eindigt in Leeuwarden.
Geen verlofpasje maar een stempelkaart. Afzien uit vrije wil op de beste schaatsen. De tocht zal eindigen in euforie om er tot aan mijn dood een goed gevoel aan over te houden. De laatste controlepost en dan de finish. ‘Alsjeblieft Pap, jouw Kruisje.’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »