‘Vette veelvraat!’
‘Veelvraat, veelvraat!’
‘Gooi hem voor de zwijnen dat lelijke stuk vreten.’
‘Voor de zwijnen, voor de zwijnen!’
‘Hang hem op, die smeerlap.’
‘Hangen, hangen.’
‘Zijn kop eraf!’
‘Elektrocuteren, die handel.’
‘Op de brandstapel!’
‘Branden, branden!’
‘Orde, orde, orde in mijn zaal!
De advocaat van de verdachte mag nog zijn slotpleidooi houden.’
‘Dank u wel, Edelachtbare. Ongedierte kan ik normaal gesproken wel aan, maar deze niet. Dit sujet is zelfs te abject en infaam voor mij. Mijn maag kan dit niet langer aan. Sinds ik de zaak onder mijn bewind heb, heb ik nog geen enkele maaltijd kunnen nuttigen, zonder aan braakneigingen onderhevig te zijn. Daarom verzoek ik de rechtbank de vermaledijde aaseter een andere pleitbezorger toe te wijzen. ‘
Je stukje begint heel krachtig. Complimenten. Ik zie het voor me. Ik hoor de reacties. Dan, bij het slotpleidooi, stort de boel in mekaar. Dat de advocaat het bijltje erbij neer wilt gooien begrijp ik. Maar in mijn beleving klinkt hij ongeloofwaardig. Alsof hier twee schrijvers aan de gang zijn geweest.
Er zijn toch twee sprekers? Ik vind het contrast in taal erg grappig.
Ewald, ik snap je punt, ben het eigenlijk wel met je eens, maar eens zien of ik nog tijd vind om het stukje een beetje te bewerken
Dank je voor je reactie
Odile, er zijn meerdere mensen aan het woord, misschien teveel voor zo’n kort dialogenstukje zonder labels
Dana, volgens mij heb je alle tijd van de wereld, tenzij je de deadline van het weekthema wilt aanhouden. Meedoen is belangrijker dan winnen. Bah, wat een cliché. Excuses hiervoor.
Hahaha, nee, hoor, meedoen vind ik gewoon leuk, ik hoef niet zo nodig een deadline te halen, maar ik vind gewoon dat ik het aan mezelf verplicht ben om er een leuk te lezen stukje van te maken. Ik schrijf voornamelijk voor de fun, af en toe wat te veel, maar dat heeft weer een andere oorzaak, Ewald, excuses zijn niet nodig. Clichés mogen af en toe ook gewoon uit de kast gehaald worden.
Dat is zo, Dana. Ieder cliché is ooit als oorspronkelijke gedachte ter wereld gekomen. En wat te veel schrijven betreft, er zijn gewoontes die schadelijker zijn. Bovendien, je schrijft pas te veel als je er last van krijgt.
Ik vind het contrast in taalgebruik ook leuk. Al blijft het mij onduidelijk wie of wat de beschuldigde is of waar hij/zij/het van beschuldigd wordt.