De bodem van de lege koffiebeker is het teken.
Ik ga weer oefenen daarboven in haar huis.
Voor de grote spiegel leren visualiseren.
Want leven in de nacht is leven in een kluis.
Ik kom uit de schommelstoel en zie een grauwe prent.
In een cederhouten lijst. Een depressief geval.
Een schip wat vergaat in de golven van de zee.
Gesigneerd in de rechter onder hoek met: “Kwal.”
De zolder die kan wachten.
Ik ga er goed voor staan.
Staar naar de prent en concentreer.
Op komt de zon en de zee is kalm,
en voorwaar het schip dat vaart daar weer.
De lijst van de prent is niet meer vaal,
en ik wisselde “Kwal” dan ook om voor: “Koraal.”
Recente reacties