Wat heb ik daar een hekel aan: dvd’s met extra’s. Een kijkje achter de schermen, een uitleg van de geluidsmensen, de make-up, de special effects, de regisseur. Ik wil gewoon lekker de film kijken. Me mee laten slepen in de wereld die er bedacht is. Ik wil de personages geloven. In wil aannemen dat al die plaatsen echt bestaan.
Nee, dan zet hij de drie uur durende dvd met achtergrondverhalen aan. Elke scene wordt tot op de pixel uitgekauwd. Alles blijkt digitaal bijgekleurd, het geluid bijgeschaafd. Niets van wat ik gezien heb, is echt zo uitgevoerd. Er zijn stuntmensen, camera effecten en digitale toevoegingen.
Als je één keer zoiets gezien hebt, kijk je nooit meer lekker onbevangen naar een film.
Goed gschreven column. De pixel is er op een leuke manier in verwerkt.
Gepixeleerd
Dank je Nel & GJ!
Mooi Inge. Ik snap het ook helemaal.
Daar ben ik het helemaal mee eens. Ook is het niet leuk om een film te kijken met iemand die bij alles zegt: ‘Ach joh, het is maar een film’.
Leuk, ik ben het er niet mee eens Ik kijk graag naar making-ofs enzo, fascinerend! Ik dacht, ik schrijf het eens van de andere kant
Leuk experiment! Wat meteen maar weer duidelijk maakt, dat een ik- figuur in een verhaal niet automatisch is te identificeren is met de schrijver zelf. Meestal niet zelfs.
Dat vergeet ik inderdaad steeds bij het lezen. Terwijl mijn ik-verhalen ook niet allemaal over mijzelf gaan. Maar goed, ik ben het er dus wel mee eens.
Het ligt eraan.