Tijdens het tellen der doden turven we nationaliteiten. Ellende wordt gescoord en leed gewogen per natie. Wie begon en waarom de raket werd afgevuurd? Het bleek een vergissing; men wilde wel iemand doodschieten, maar liever soldaten. Die zijn tenslotte goedkoper dan burgers.
Meteen krijst de beurs, besmette deelnemingen worden verkocht, want anders sneuvelt de winst. Ook ellende is handel, 300 levens is 13% aandeelhouderswaarde. Presidenten en ministers huilen krokodillentranen, terwijl de schuld wordt rond geschoven. Niet de politiek, het gekonkel en de wapenhandel, maar een onnozele idealist aan de trekker belichaamt onze angst.
En de achterblijvers? Zou het wie, hoe en waarom er toe doen terwijl zij verdrinken in zinloosheid en verdriet? Het leven stopt en de wereld draait door.
Dank voor deze wijze woorden GJ
Veel leed is niet te stelpen. En zullen we ervan leren?
Toch houd ik hoop.