Schrijf mee!
« »

Fictie, Maatschappij, Mensen

Hoop

12 november 2014 | 120w | Stefanie Roels | 17

Als bijna dertigjarige zou ik er nog niet aan mogen denken, maar toch gebeurt het. Hoe lang wil ik doorgaan met leven? Zo lang mogelijk is dan mijn eerste antwoord! Een eerlijkere reactie zou echter zijn, zo lang ik alles nog écht kan meemaken. Vanaf het moment dat ik, net als een kamerplant, ergens in een hoekje van een of ander tehuis zit en alleen maar kan denken aan de volgende pijnstiller of het moment dat ik terug in bed mag, gaat het licht, in mijn opinie, het best voor eeuwig uit. Hoe beangstigend het nu ook aanvoelt, zo wil ik het. Nochtans blijf ik nog steeds stiekem hopen op het vinden van een plantendokter! Dromen kan nog steeds ….

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Stefanie Roels of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »