Nadat de uiterste houdbaarheidsdatum van mijn aardse bestaan is overschreden vind ik mezelf terug in het aanzicht van het bewustzijn dat zich in tegenstelling tot wat de geschriften beweren nooit heeft gemanifesteerd als entiteit.
De warmte die door mijn ziel trekt vraagt of ik heb genoten.
Lang had ik verwacht op dit punt me te verantwoorden voor mijn handel en wandel.
De meest pure liefde blijkt echter verstookt van ook maar enige vorm van moraal.
Voor me ligt de keus terug te keren in stoffelijkheid zonder behoud van herinneringen of op te gaan in de liefde en van creatie weer creator te worden.
“Ik ga graag terug als gibbon alstublieft.”
Mijn ik gaat verloren. In Cambodja wordt een gibbon geboren.
Het stukje snap ik en vind ik mooi beschreven. De titel niet.