Met lichte tegenzin was ze begonnen.
Net ontslagen uit het ziekenhuis.
Wederom na een zware darmoperatie.
Alle vorige keren had ze kunnen herstellen in de zomermaanden.
Met fietsen en wandelen. Steeds langere stukken.
Bij elke stap of trap groeide de moed …
voor altijd die volgende keer …
Maar nu was het winter. Donker en koud. Ze had geen zin in buiten.
De internet-haakcursus was een idee van een lotgenote.
‘Dat is echt leuk hoor!’ zei ze vrolijk via de Skype-verbinding.
Met groeiend enthousiasme haakte ze zich van les naar les.
Pannenlappen en mobielhoesjes verdreven langzaam buikpijn en zorgen.
Vanmorgen was ze aan les 6 ‘Rond haken’ begonnen.
Nog een paar lossen en ze had haar ronde onderzetter.
Maar ja, voor wie?
@H2Oennogwat: Een wrede treurigheid spat van mijn scherm af. Alleen daarom al geef ik je een hartje.
Dank je Mili.
Volgende keer maar eens wat vrolijker.
Wouter (Wouter was lastig in US, dus veranderde van Walter,naar Water tot H2O )
Triest, Wouter(?), maar mooooi!!