De oude vrouw sprak met een lichte, Twentse tongval. “Mijn man bewaarde altijd alles. Nu hij dood is, wil ik de boel opruimen.”
Johan-met-de-zalvende-stem moest zich inspannen om de dame te verstaan. Rouwende nabestaanden hadden veel aan hun hoofd en hij moest behoedzaam opereren. Hij was op school dan wel geen hoogvlieger geweest, maar dat betekende niet dat hij belatafeld was.
De doos met zes flessen wijn met het kenmerkende PĂ©trus-etiket liet zijn adem stokken. O, mijn God, uit 1957! Die doen wel tienduizend euro per fles!
Niet veel later zat hij met een mok koffie en een plak kruidkoek aan de keukentafel. “Ik schat de waarde op vijfhonderd euro voor het hele zaakje. Zal ik alles maar gelijk meenemen?”
Die Johan!
Binnen het woordenlimiet heb een vermakelijk, afgerond verhaal verteld met daarbinnen ook nog eens passende sfeerelementen. Ik zeg: een hoogvlieger!
@Leonardo Een heel goed stukje, maar van jou niet anders verwacht. En toch struikelde ik enigszins over het woord belatafeld. Toch mijn hart(je)
Ach, Levja, het is niet zo’n bekende uitdrukking (https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/ben-je-belatafeld)
@Leonardo Ik ben bekend (en opgegroeid) met deze uitdrukking en uiteraard ook eerst nog even taaladvies nagelezen. Misschien dat ik juist daarom struikelde over deze uitdrukking in je overigens uitmuntende tekst.
Maar … Wie ben ik?
Altijd leuk om een nieuwe uitdrukking te leren. Met plezier gelezen. Een heel verhaal zeer kort verpakt.
Dank jullie, AJ, Levja en Odile.
Mooi beeld van een nare man
Er zijn meer versies van dit verhaal, onder andere van Roald Dahl. Evengoed is het knap om binnen 120 woorden zo’n geslaagde variant te bedenken.
@Leonardo, een goed geschreven stukje. Het themawoord mooi verpakt.
Dank jullie, Hay en Desiree!