Vol trots wreef Mozes over de uitgebeitelde woorden. ‘Heer,’ vroeg hij, ‘denkt u dat mijn volk mij hierom zal bewonderen?’
Even bleef het stil. Toen sloeg hij de handen voor de oren, zo luid klonk Gods stem.
‘Dank je, Mozes,’ donderde het, ‘bijna had ik dat elfde gebod vergeten. Maak die laatste tafel maar opnieuw.’
‘Een elfde gebod, Heer?’
‘Gij zult niet te veel van uzelf houden.’
Mozes boog het hoofd, pakte zijn beitel en toog aan het werk.
Terug in het kampement staarde Mozes verbijsterd naar zijn volk, dat zich rond een gouden kalf verdrong. Maar ook rook hij een kans. Woedend smeet hij die laatste tafel aan diggelen.
Sinds die dag heeft God het helemaal met ons gehad.
Ik dacht origineel te zijn met mijn stenen tafel, maar ere wie ere toekomt, toen ik de voorgaande stukjes doorlas, bleek Hadeke mij voor te zijn geweest.
Kijk nog een Mozes tafel verhaal. Leuk!
Ha, ha, en dan ook synchroon reageren. Jouw invalshoek is anders. Ik houd van gevarieerd tafelen.
Dank je, Hadeke.
Ik was een tijdje ‘weg’, maar wil me weer met regelmaat laten zien. Waarom? Lees dit stukje maar.
Jaa, goed.
De tafel van twee zullen we maar zeggen
Vandaar! Goed stukje @Hay
Welkom terug Hay Dankzij Hadeke’s verhaal ken ik nu dit Mozes-verhaal. Leuk bekeken. Ik vind de laatste zin ook lekker uit de toon vallen voor een verhaal uit bijbelse tijd. Dat heeft wel wat
@Lousjekoesje @G.J. @Levja @Inge Bedankt!
@Inge
Ach, ik ben nog van de generatie die deze verhalen behoorde te kennen. Eerlijk gezegd moet ook ik nu af en toe naslaan hoe het ook weer precies zat. Zo ook in dit geval.
@Hay. Een prachtig stukje. Fijn je weer te lezen.
@Desiree
Dank je wel.
Mijn voornemen is om hier weer regelmatig een stukje te plaatsen. Of dat binnen of buiten het weekthema is, maakt mij bijzonder weinig uit. Het zal wel meer er buiten worden, want ik word bepaald niet altijd geïnspireerd door de themawoorden.
Welkom terug!
Niet voor de eerste keer …
Ik zal mijn periodes van afwezigheid wat korter proberen te maken.