De professor had een teletijdmachine. Daarmee kon hij door de tijd reizen. René mocht de professor spelen. Ik kreeg geen rol. Ik kan niet zingen.
Alex en ik bouwden de teletijdmachine.
We gebruikten twee starters voor TL-buizen. Die sloten we aan op de gloeilampen. Dat was echt heel mooi. Ze knipperden de hele tijd.
De teletijdmachine was in twee delen. Bij de ‘ontploffing’ trokken we met een touw de machine naar achteren. Dat ging met het oefenen goed.
De lampen stoorden op de geluidsinstallatie en moesten bij de opvoering uit. We trokken aan het touw en de onderkant met alle lampen viel plotseling naar voren. Alle achttien lampen gingen kapot.
Het was een erg leuke voorstelling.
Ik ga school missen.
@ Hadeke. Geweldig, ik zie het helemaal voor me.
Bijzonder de heerlijke kinderlijke zinnen (laatste 2). Die doen ’t hem.
Volgens mij hadden ze je best een piepende professor kunnen laten spelen. Wie weet had je het hele zaakje nog kunnen redden.
Het was een erg leuk verhaal!
Fijn zonnig weekend! Miriam. Met deze zon kan het licht wel uit!
@Hadeke, erg leuk geschreven als een soort opstel, alleen mis ik dan het bekende ‘ en toen… en toen ‘
Geweldig geschreven.
Goed idee, ik weet ook nog precies hoe mijn eindmusical ging.
Leuk Hadeke, goed ingeleefd
Erg leuk ‘verteld’.
prachtig Hadeke
@Hadeke een jongensverhaal! (zoiets als Draadje en het griezelding)