Het lichaam heet de tempel van de ziel te zijn. Toch houdt de ziel zich slechts op in de bovenkamer.
In de kamer wordt gesproken in code. Nog voor een gedachte zich manifesteert in woorden of beelden is deze een reeks enen en nullen, waarheden en onwaarheden die afgezet worden tegen een as van waarschijnlijkheid.
De taal is niet aan interpretatie onderhevig. Binnen de algebra is een leugen schier onmogelijk.
De oneindige decimalen van pi vormen geconverteerd naar een twaalftallig stelsel een ware symfonie. Anno 2014 veronderstelt de kwantummechanica dat bewustzijn, krachtens het onzekerheidsprincipe, voorafgaat aan materialisatie. Zonder code, een frequentie, een formule met nochtans exogene factoren zou er nooit een tempel gebouwd kunnen worden.
Al dat is is poëzie.
Dit als poëzie tot mij genomen.
Dit verdient meer hartjes, vind ik.
@SF dat vind ik ook! Hartje
Past wel hij de onlangs overleden Hugo Brandt Corstius