Op het bospad ligt een gewond vogeltje, ik buig me er voorzichtig overheen. Ik zoek een manier om het, zonder aan te hoeven raken, mee naar huis te nemen. Nu ik het dier eenmaal heb gezien, durf ik het niet meer achter te laten.
‘De natuur is wreed, vindt u ook niet?’ hoor ik achter me. Een grote vriendelijk ogende man hurkt naast me neer.
‘Hij lijkt aangevallen te zijn,’ zeg ik, meer om me een houding te geven.
Liefdevol pakt hij het vogeltje op, het verdwijnt in zijn enorme handen. Dan staat hij op en werpt het met kracht tegen een boomstam. Met een plof valt het lijkje op de grond
‘Zo, die lijdt niet meer. Nog een goedemiddag.’
« De wraak van de suikerspinfee
Volhardend »
« De wraak van de suikerspinfee Volhardend »
Communicatie, Mensen, Natuur
Vrije vlucht
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
7 reacties
Reageren
« De wraak van de suikerspinfee Volhardend »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Doe niet zo kattig!
- Kroontje
- 1064 Ëš Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
- Zuiver scheerwol
- Vouwtje
- Duitse staander (2)
- Voorval
- Cuspidaat
Au, da’s een pijnlijke wending in het verhaal. Verrassend!
Een pijnlijke en onverwachte, maar ook een genadevolle wending. Goed stukje.
Die zag ik niet aankomen. Goed stukje!
Enge man. Goed geschreven.
@Lousje, vind je dat echt een enge man?
@Ineke, ik denk dat ik al weet wat je bedoelt. Dat een enge daad niet meteen een enge man betekent. Dat is natuurlijk waar.
@Lousje, dat ook. De vraag is of die daad echt zo eng was. Eng om te doen, maar ws vanuit mededogen met de gewonde vogel.