“Zeg, mag Het nu eindelijk weg?”
Met gemengde gevoelens ziet zij Het liggen. Een kop, een lijf en een voetstuk. Ze weet nog precies waar en wanneer haar jongste Het uitzocht. Een cadeau voor oma, want Het leek op hem. Een 50 cm hoog beeldje van een ondeugend jongetje met een hondje aan zijn voeten. Onooglijk, maar Het prijkte jarenlang op oma’s kastje. Datzelfde meubeltje staat nu in haar kamer. Met Het erop. Kapot.
“Het ligt er al 3 maanden. Wat moet je er nog mee?”
Met een brok in haar keel ziet zij haar man de drie brokstukken in de container dumpen. In de verte nadert de vuilniswagen. En daar gaat Het. Een zo dierbare herinnering verworden tot afval.
Best een leuk stukje, maar om de een of andere reden stoort dat herhaalde ‘Het’ mij na een paar keer.
Eens met Hay, ik denk dat het iets te geknutseld is/voelt.
Ik denk dat dat mede komt doordat het met een hoofdletter geschreven is. Bij mij komt er dan ook automatisch nadruk op, wat het wellicht wat storend maakt.
Ja, hier hetzelfde gevoel. Ik denk dat het met een kleine letter schrijven al een oplossing is.
Verder is het namelijk wel een mooi stukje.
Beste Hay, Frank, Dirkje en Inge.
Bedankt voor jullie reactie. En ja, ik begrijp dat het stoort. Helaas kan ik – voor zover ik weet – geen wijzigingen aanbrengen in reeds gepubliceerde stukjes.
@Maryaschrijft vanaf nu kun je wel reeds gepubliceerde stukjes aanpassen.
@Marya Het is een goed verhaal en zonder het zich opdringende “Het” zou het een nog beter verhaal zijn.
De eerste keer waar je “Het” noemt, zou het tussen aanhalingstekens moeten staan. En ook met een hoofdletter. De andere keren kun je volstaan zonder het met een hoofdletter te schrijven. Om teveel herhaling te voorkomen in zo een klein stuk, kun je alternatieve woorden zoeken voor de andere keren dat je je “Het” schrijft.