Het begin van creatie
is een wonderlijke reiziger
in je eigen lijf.
Je kent elkaar wel, lang ook,
toch is het een zonderling samenwonen.
Laat tijden niets van zich horen.
Verdwenen als je sleutelbos.
Klopt dan midden in jouw ademhaling aan.
Gelukkig, je bent er weer.
Gisteren wandelde er een pelgrim in je rug,
vandaag controleert hij de veters van je vingers.
Onrustig vaart hij rondjes in mijn bloed,
gooit af en toe een steen naar mijn hoofd.
Mijn gast is verlegen.
Een man van elf, twaalf misschien.
We giechelen samen en doen een dansje.
Als er weer een idee in vorm is geboren.
Wat is het drama van creatie,
meer dan altijd zoeken?
Mooi hoe je het proces omschrift. Een hartje waard.
Merci!
Ik geloof dat dit mijn eerste hartje is.
I’m touched …..
Groetjes, Chris
Prachtig, heel creatief verwoordt!
vr.gr.xprito
Hoi xprito,
Gracias!
Groetjes, Chris