Hij heette Eyal en was mijn eerst vakantievriendje. Niet ik was op vakantie, maar hij was in Nederland. Even weg van het geweld in zijn land Israël. Ik hing aan zijn lippen als hij over zijn land vertelde. Ook als we zoenden. Meer dan zoenen was het niet en toch meteen alles. Hij ging en we bleven elkaar schrijven. Mooi spannend. Er was nog geen internet. Toen kwam de brief waarin stond dat hij het leger in moest. Dienen onder Begin. Voor Eyal was het een eer zijn land te dienen. Heb na die brief nooit meer iets van hem vernomen. Begin kreeg de Nobelprijs voor de vrede. Elk nieuw jaar, elk nieuw begin, wens ik vrede voor iedereen. Altijd.
Beste Corrie Bult, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie