Schrijf mee!
« »

Communicatie

Flanellen Furie

21 november 2013 | 120w | Desiree Felen | 11

We waren er allemaal toen vader zijn laatste adem uitblies.
Mijn broer ketende zijn levenloze, gerimpelde polsen vast aan het bed. De handeling was mechanisch, bestuurd door waanzin.
Moeder huilde.
‘We kunnen geen risico nemen mam. Niet nu.’ Broer fluisterde de woorden.
‘Ik weet het.’ Ze trok paps versleten pyjama recht en streek met haar hand over de flanellen revers. ‘Het was vroeger zo’n knappe vent…’

Ondanks alle ervaring van de afgelopen weken, kwam het ontwaken onverwachts: vaders ogen openden zich, zijn mond wijd opengesperd, zijn tanden klapperend als castagnetten. Happend, graaiend, grommend…
Hongerig.

We hebben een hok getimmerd en voeren hem om de dag een levend konijn. Sommige dingen veranderen gelukkig niet, daar is hij nog steeds gek op.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Desiree Felen of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

17 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »