“Nergens” is de plek waar ik heenga wanneer het gebeurt. Het is er donker en koud, zo koud dat ik het niet voelen kan. In Nergens is niets en ik ben niemand.
Eerst was ik bang wanneer ik in Nergens belandde, maar nu ben ik blij wanneer ik er ben, want de enge man kan mij daar niet raken.
Vanuit mijn schuilplek zie ik het meisje met die enge man. Het meisje ziet eruit als een lappenpop en de enge man schudt aan haar. Ik wil haar helpen, maar ik kan mij niet bewegen, ik ben bevroren. Mijn denken stopt en ik verdwijn.
Wanneer het meisje wakker wordt, ben ik weg. Zij is tijd kwijt en ik bewaar haar herinneringen.
Het is maar goed dat de hartjes waardering uitdrukken en niet ‘vind ik leuk’.
Je verhaal maakte me boos, een machteloze boosheid. Goed geschreven. Niet leuk, goede verhalen hoeven niet leuk te zijn.
Een prachtige beschrijving van hoe iemand zo’n dissociatie zou kunnen ervaren. Wat realiteit is en wat zich in het hoofd van de ik afspeeelt, wordt niet duidelijk, maar dat hoeft denk ik ook niet.
Tussen ‘helpen’ en ‘maar’ zou ik een komma geplaatst hebben.
@Ineke, prachtig verteld, vooral die laatste zin komt binnen.
@Hadeke, leuk is anders, zeg dat! Dankjewel voor je compliment.
@Hay, je hebt helemaal gelijk, daar hoort een komma te staan. Dankjewel voor je commentaar.
@Desiree, dank je wel voor het lezen en reageren.
Een vreemd maar ook intrigerend fenomeen: hartjes die verdwijnen. Zomaar twee tegelijk.
mooi mysterieus
Zó pakkend… Er zijn over dit thema een paar leuke stukjes geschreven maar niet zo indringend als deze.
Sterker, nu ik het nog een paar keer gelezen heb, geloof ik dat ik dit het beste 120W-stuk van 2013 ga vinden.
Maar goed, het jaar is natuurlijk nog niet om…
@José, dankjewel voor het lezen en je commentaar.
@Skin, dankjewel!
Zeer indringend geschreven, Ineke.
Met respect een !
@Hay, wat een groot compliment. Dankjewel.
@Gerda, dank je wel, zowel voor het lezen, je reactie als je hartje.
@Ineke qua thema en spanning helemaal goed. Een dik vet hart … Maar ik heb toch wat te zeuren (jij kan het lijden ), zoals gewoonlijk smaak gerelateerd.
Ik zie nog teveel onnodige ik’s en en ‘s. Hier is waar ik e.e.a. weg zou laten:
niets en ik ben niemand. (en vervangen door komma)
lappenpop en de enge (en vervangen door punt)
maar ik kan mij (ik weg)
stopt en ik verdwijn. (komma ipv en)
Het is niet fout zoals het nu geschreven is, maar in mijn hoofd laat ik ze al weg. Bovendien draagt het ritmisch beter bij aan de spanning (geen waarheid, maar ook weer smaak)
Negeer dit gerust, het is al vet oké
Yep. Dit is dissociatie in optima forma. Dissociatie is naar mijn mening toch echt iets anders dan dagdromen… maar ik kan mij natuurlijk vergissen.
@G.J. Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Ik zal het word uitproberen en als dat tot wijzigingen leidt, zal ik het melden.
De woorden “ik” en “en” zijn binnen deze vertelstructuur wel van belang.
Dankjewel ook voor je vette compliment.
@Boogje, dankjewel voor het lezen en je reactie.
Dat ongrijpbaar afstandelijke en tegelijk die beklemmend indringende waarheid… Pfoe, dat blijft hangen.
@Irma, dankjewel
Buikpijn. Laatste zin erg mooi.
@Tessa, dankjewel voor het lezen en je reactie.
Mooi geschreven, triest dat wel.
@Liedelet, dank je wel
Een dik en dik verdiende overwinning!
@Hay, dankjewel!
Gefeliciteerd met je weekoverwinning! Zoveel hartjes in zo’n kort tijdbestek, zegt voldoende over de inhoud.
@Ineke gefeliciteerd!!
@Ineke Gefeliciteerd met je weekwinnaarschap!!!
Sterk stuk Ineke.
Wederom welverdiend weekwinnaarschap.
Bedankt voor de felicitaties en @Inge bedankt voor je compliment
Pijnlijk en herkenbaar mooi geschreven!
@Hanny dankjewel voor het lezen en je reactie
Ingrijpend.
@Levja, dankjewel voor het lezen en voor je reactie.
@Ineke
gefeliciteerd met je weekwinnaarschap.
Proficiat. Een geweldig goed stukje in zo weinig woorden !!
@Gerda, dank je wel voor je felicitatie, ik zie het nu pas!
@Mieke Schepens, dankjewel voor het lezen en je reactie!
@GJ wanneer ik jouw suggesties opvolg, telt het stuk 116 woorden. Welke woorden zou je toe willen voegen? Daarbij mag het stuk niet van sfeer veranderen en het mag er in geen geval op achteruit gaan.
Het weglaten van de woorden zoals jij voorstelde, voelt voor mij niet als een verbetering.
@Ineke Oei, daar vraag je wat. Om met je laatste en misschien wel belangrijkste opmerking te beginnen, Het blijft gevoel en het mijne is het jouwe niet. Iedereen schrijft op zijn manier en wat je vraagt is bijna onmogelijk. Niet alleen andere woorden, maar zelfde sfeer en kwaliteit. Maar nu heb ik A gezegd en moet ik B zeggen. Op het forum zal ik er een slag naar slaan, maar je krijgt geen enkele garantie dat ik aan al je voorwaarden, of zelfs maar één, tegemoet kan komen.
Voor mij zijn dit soort dingen altijd heel leerzaam, soms kan ik mijn gevoel benoemen, maar vaker niet. Dus zie het als een oefening, niet als kritiek.
Wordt vervolg op het forum.