Schrijf mee!
« »

Fictie, Mensen

Deus Ex Machina

29 juni 2013 | 120w | JelStein | 5

Ik zal nu weer een mini-exemplaar, een babymodel, tot leven brengen. Zo, die memorychip zit mooi op zijn plaats. Nu nog de schedeldelen sluiten; altijd lastig die fontanel. Het is best leuk om die grote variëteit aan modellen te zien. Het grappigst vind ik de jongbejaarde modellen: net tot leven gebracht en dan denken dat ze een heel leven achter de rug hebben, terwijl ik hun herinneringen in die memorychip heb geprogrammeerd… Lachen! Ik speel er graag mee, leuk puzzelwerk, maar het wordt lastig. De dag komt dat ze het doorhebben. Dat is mijn eigen schuld: ik heb ze uitgerust met een “zelflerende modus”. Ik had niet voorzien dat zich dat ooit tegen Mij zou keren. Binnenkort is het over…

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van JelStein of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

8 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »