Ik rijd geen auto en reis veel met de trein. Naar schatting heb ik er zo’n 200000 treinkilometers op zitten, vijf keer onze aardbol rond. Vrijwel altijd ging dat goed, alleen af en toe klein leed, zoals vertraging of een uitgevallen trein. Al reizend heb ik veel boeken gelezen en veel gezien, zoals de Alpen, het hooggebergte in Noorwegen, de Finse meren. Door mijn spierziekte wordt het reizen steeds lastiger, bij hoge of smalle treden durf ik de trein niet in. Mijn droom is dat alle treinen geschikt zijn voor iedereen, dus ook voor mensen met een handicap. Het wordt in Nederland wel beter, maar het gaat me te langzaam. Je leeft nu en je wil nu zelfstandig kunnen reizen!
@Jose, vergeten een onderwerp te kiezen? (dan wordt het automatisch communicatie, lijkt me meer een column)
Je hebt gelijk, het is een column
Mooie droom. Volgens mij wordt ov wel steeds beter toegankelijk, maar helaas: alle veranderingen die geld kosten gaan moeizaam & langzaam.
Geen literaire waaghalzerij, maar nuchter, constaterend, en met focus op een inclusieve samenleving. Goede column.