We zouden naar het Spoorwegmuseum gaan, maar het als verrassing houden voor de jongens. Onderweg bij een koffiestop kon de jongste het niet meer houden. “Waar gaan we naar toe?”. Hij wilde het weten. We konden er niet meer omheen en verklapten onze bestemming. “Irritantâ€, vond hij het, de jongste. Hij had helemaal geen zin in een museum en treinen kijken. Toen we aankwamen moesten we de auto achter het museum neerzetten. We konden vanaf daar, achter het hek, precies het spoor zien met de oude wagons en het emplacement. Er liepen mensen op het spoor. “Mogen wij straks ook op het spoor lopen?” “Ja, dat mogen jullie straks ook.†“Cool.†En toen werd het toch nog een leuke dag.
@MasPapo wat een grappig verhaal!