Een dagboek schrijf je allereerst voor jezelf, daarna misschien pas voor een ander. Ik heb nooit systematisch een dagboek bijgehouden, maar wel veel herinneringen achteraf vastgelegd. Dat is heel anders dan heet van de naald iets opschrijven, de herinneringen zijn meer gefilterd, je geheugen is een zeef die je vaak ook bedriegt. Toch merk ik dat het goed lukt om dingen te beschrijven die vele jaren geleden zijn gebeurd, je roept bij je zelf weer de beelden van toen op. In gedachten ben je weer het kind van zes of de jongen van achttien, terwijl je inmiddels zoveel jaren ouder bent. Door te schrijven maak je je verleden weer levend. Als je het later leest begrijp je veel dingen beter.
Ik schreef alleen in mijn dagboek als ik iets heftigs of bijzonders had meegemaakt. Toen ik het laatst teruglas stond er niks nieuws in. Het waren precies mijn herinneringen. Of heeft het juist geholpen door het op te schrijven?
Ik hield ook nooit een dagboek bij, al heb ik het me als kind vaak voorgenomen.
Ooit wel een reisverslag geschreven, toen we al kinderen hadden.
Leuk om nu terug te lezen hoe we het toen hebben beleefd.
Je had vast wel een jeugdervaring met ons kunnen delen, Jose
gr,gerda