Schrijf mee!
« »

Poëzie, Studie & werk

Balans

30 november 2013 | 120w | Jose van Rosmalen | 6

Die laatste dag, dat je werkte
de spullen die je wilde opruimen
de mailbox die je leegmaakte
de mensen die je nog eenmaal groette

Die dag kwam als ooit de eerste
toen je onwennig in een klein kantoor
alles nog deed met pen en papier
je de jongste onder je collega’s was

Daartussen ligt die lange reeks
van blocnotes, volgeschreven agenda’s
vergaderingen, besprekingen, dienstreizen
melige vrijdagmiddagen, vroeg opstaan

Vaak moe naar huis gaan, soms succes
iets willen, iets bereiken, soms ook
bijna bezwijken, het werkend leven
van een mens in een welvaartsstaat

En dan lever je de sleutel in,
de deur die je zo vaak opende
valt voorgoed achter je in het slot
‘we zien elkaar nog wel’, roep je!

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Jose van Rosmalen of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »