Bob kwam onze zaak in bruidskleding binnen, alleen.
Kalend hoofd, harenkransje rondom.
Naar ik dacht een bruidegom in spé.
Hij zou graag een trouwjurk willen passen,
een goedkoop oud model, liefst romantisch.
Wat gegeneerd door dat bijzondere verzoek.
zocht ik een “winkeldochter” uit, al járen uit de mode.
Met gemengde gevoelens kleedde ik Bob in een wolk
van tule, met een halsrand van pareldruppels.
Borstharen lieten zich niet bedwingen bij het decolleté,
en de lange witte handschoenen kregen een donkerharige vleug.
Draaiend voor de grote spiegel verzuchtte hij:
jammer dat ik mijn Bh-tje ben vergeten!
Het was voor zijn travestieten show.
Het verwarde me nogal, ik voelde een waas
van zweetdruppels op mijn voorhoofd.
Zulke ‘kasten’ waren destijds nog gesloten.
Haha, ik zie het helemaal voor me!
Denk dat dat nog steeds ongemakkelijke verkoopsters zou opleveren vandaag.
Dit zinnetje klopt niet: Het verwarde me nogal, en voelde een…
Misschien gewoon ‘ik voelde…’
Hoi Inge, dank je.
Inderdaad, daar kan beter ”ik” staan.
Trouwens erg moeilijk om deze ervaring goed neer te zetten in 120 W.
en de sfeer van dat moment te behouden.
vr.gr. xprito