De symboliek draag ik al lang met me mee. Ik schud eind december het jaar als een oude huid van me af. Ik geloof in de kansen die het nieuwe jaar me biedt. Ik schrijf de motto’s in mijn nieuwe agenda. Eerst waren het lijsten, nu vaak één zin. Vroeger geloofde ik er heilig in dat ik ook echt veranderen zou in het nieuwe jaar. En was ik diepbedroefd als ik in januari toch nog ruzie kon maken met mijn broers. Tegenwoordig ben ik minder naief. Het nieuwe jaar nodigt nog steeds uit tot bezinning. Ik geef mezelf een nieuwe kans. Ik begin gewoon opnieuw, elk jaar weer. Het is vergeving zonder biecht, en voelt als lopen in verse sneeuw.
Prachtig geschreven!
Mooi!
@Lisette Mooie beeldspraak