Zodra hij haar aankeek wist hij het: zij was het. Met haar wilde hij zijn toekomst delen. In zelfgebreide truien naast elkaar op de bank voor de tv, kijkend naar documentaires over hoe vroeger alles beter was. Dat was zijn ideaalbeeld, en zij was de vrouw die hierin thuishoorde. Hij niet in zijn nette pak en zonder das, zij niet in dat sexy zwarte jurkje en zonder hoge hakken; matchende truien zouden ze hebben, zo lelijk dat ze wel comfortabel moésten zijn. En nog zou hij haar mooi vinden, wellicht nog mooier dan nu. Wat moest hij zeggen nu hij haar eindelijk gevonden had? Hij stapte op haar af en sprak vanuit zijn snelkloppende hart: ‘Wil je met me truien?’
@Brigitte Leuk verhaal, en goed verteld!
Opmerking:
–
http://www.onzetaal.nl/taaladv.....ene-regels
zijn snelkloppende hart
achter snelkloppende zou geen e moeten staan.
@Ineke: Bedankt voor je commentaar! Omdat er een bezittelijk voornaamwoord voor staat is de E overigens wel degelijk correct (zie puntje drie op de website).
Ja, je hebt gelijk.
Toch klinkt het vreemd. Ik denk dat dit komt doordat je van snel kloppend één woord hebt gemaakt. Daarvan vraag ik me af of het klopt.
Ik heb al getracht dit op te zoeken, maar ik kom niet verder dan dat een spellingcontrole op het wwww het woord niet kent.
Als het toch twee woorden moeten zijn, dan vervalt die E.
Over snelkloppende heb je een goed punt, misschien dat het wel los geschreven moet. De spellingscorrectie van Word ziet er geen problemen in, dus ik laat het maar zo. Maar zelfs dan is de E nog wel correct denk ik, het blijft zijn kloppende hart, wat je er ook tussen zet. Wel een interessant geval.
Het maakt uit wanneer het twee woorden zijn, immers dan wordt kloppend niet meer voorafgegaan door een persoonlijk voornaamwoord.
@Brigitte, ik heb het voorgelegd aan Onze Taal.
Over het aan elkaar schrijven: “Als het een vaste eigenschap is, kan ‘snelkloppend’ wel aaneen, maar bij iets incidenteels past los schrijven beter.”
En of je het nu wel of niet aan elkaar schrijft, het lijkt Onze Taal beter om die buigings-e dan wel te schrijven.
Zelf zou ik de buigings-e niet gebruiken ingeval van niet aan elkaar schrijven. Voor mij klinkt het onnatuurlijk.
Maar het kan en mag allemaal wel. Van Onze Taal.
Derhalve valt er aan jouw stuk niets op te merken.
@Ineke: Weer wat nieuws geleerd, altijd leuk! Waarschijnlijk is los schrijven hier dan een betere optie, omdat het natuurlijk incidenteel was bedoeld. Ikzelf zou de buigings-e dan wel gebruiken, voor mij voelt het juist goed.