Van de boom in de slingers, en kijk, daar loopt een piek door een dal. Kerstballen en engelenhaar, lichtjes, kaarsen en suikerkransjes met van die onmogelijk harde disco dip korreltjes, die vooral in oude vullingen blijven zitten.
Kerst doet iets met mensen: en ik vraag me soms af: wat?. De herders, tweeduizend jaar geleden, die wisten het wel. Gehuld in hun schapenvellen en gezeten aan een kampvuur, stinkend naar geitenstront, waren zij de uitverkorenen om Jezus’ geboorte te aanschouwen.
Draai je eens om naar een zwerver of junk op straat dezer dagen. Vraag je eens af waar de ware kerstgedachte mee te maken had. Dat ging over kleinschalige nederigheid. Suikerkransjes met disco dip: de Judas kus van de moderne tijd?
Wij wonen in de buurt van Rotterdam. Vroeger was daar de Pauluskerk actief met drs Hans Visser als opvang voor daklozen, drugsgebruikers en andere verstonenen. Omdat we een hekel hebben aan al het opgeprikte geglim tijdens kerst besloten we op kerstavond een kerkdient in de Pauluskerk bij te wonen. We bleken langer onderweg dan verwacht en ook het vinden van een parkeerplaats duurde langer. Bij aankomst bleek de mis begonnen en de deur op slot. En niemand die hem voor ons open wilde doen. Jammer met kerstgedachte…