Het is Nieuwjaarsochtend en half Nederland gaat na het ontwaken op zoek naar een chemisch middeltje, in de vorm van een tablet, om de kater te verdrijven. Een ander zweert weer bij een oude remedie als beginnen waar je mee geëindigd bent of het geklutste eitje met Worcestershire Sauce.
Op hetzelfde moment staan wij over een doos gebogen waarin onze kater Dirk (zie eerder stukje) langzaam het tijdelijke voor het eeuwige ligt te verruilen.
Hetzelfde woord maar twee totaal verschillende katers. Van de één zou je het liefst zo snel mogelijk af zijn en de ander zou je zo graag nog bij je houden.
En terwijl ik langzaam die tussen mijn oren voel verdwijnen, slipt de ander door mijn vingers.
Ja, ik wens jullie sterkte. Gevoelens voor huisdieren
zijn eigen – aardig maar ze kwijtraken geeft rouw
en je mist ze nog een hele tijd.
Wat triest Toby maar wat heb je het goed beschreven.
[…] over een nieuwjaarskater en dat inspireerde me tot het schrijven van een stukje op 120woorden: Homoniem. Terwijl je de ene kater wil laten verdwijnen met een paracetamolletje, doe je je best om de andere […]