Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

Haar

14 april 2012 | 118w | Fons Wijers | 7 |

Met een soepel draaiende beweging van haar hoofd schudde ze haar blonde lokken naar achteren, tot voorbij haar ontblote schouders, waarna haar lange haren golvend in beweging bleven, alsof de wetten van de zwaartekracht er geen vat op kregen, buitenaards, zoals ook zij – met haar superieure oogopslag – zich weinig gelegen liet aan mijn verwachtingen, mijn hoop, niet op een onbeduidend vertier, maar op een levenslang liefhebbend koesteren, volledig wederzijds, maar dat was wellicht teveel gevraagd, teveel verlangd, maar toch, dat was precies het signaal dat ik met een knipoog verzond, waarna ze vroeg: ‘Wilt u de kassabon?’ en na mijn afwijzing (ik wilde niets krijgen, maar alles ontvangen), ‘Zegeltjes misschien?’, maar ook dat was niet wat ik bedoelde.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Fons Wijers of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »