Met een soepel draaiende beweging van haar hoofd schudde ze haar blonde lokken naar achteren, tot voorbij haar ontblote schouders, waarna haar lange haren golvend in beweging bleven, alsof de wetten van de zwaartekracht er geen vat op kregen, buitenaards, zoals ook zij – met haar superieure oogopslag – zich weinig gelegen liet aan mijn verwachtingen, mijn hoop, niet op een onbeduidend vertier, maar op een levenslang liefhebbend koesteren, volledig wederzijds, maar dat was wellicht teveel gevraagd, teveel verlangd, maar toch, dat was precies het signaal dat ik met een knipoog verzond, waarna ze vroeg: ‘Wilt u de kassabon?’ en na mijn afwijzing (ik wilde niets krijgen, maar alles ontvangen), ‘Zegeltjes misschien?’, maar ook dat was niet wat ik bedoelde.
Beste Fons Wijers, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie