De radio meldt zich. Lekker, nog even luisteren.
In het Syrische Houla is een vuilniszak aangetroffen bij de voordeur van een vader en moeder. In de zak zit hun zoon, die door Syrische legereenheden in stukken gesneden is.
Een soccernomic (voetbal econoom) legt omstandig uit dat wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het qua eurocrisis het beste is als Frankrijk Europees kampioen wordt. Dat sterkt het vertrouwen in de zogenaamde kernlanden zoals Duitsland en Nederland.
Over het EK gesproken: de meeste supermarkten leven zich weer helemaal uit met ‘hebbedingetjes’ voor zeurende kinderen, die hun moeders aanzetten tot slopende rooftochten langs diverse winkelketens.
Jumbo doet niet mee, Aldi en de Lidl houden zich koest.
Zou dat jongetje ook van voetbal hebben gehouden?
Zo laat het achteloos scannen van het nieuws een verpletterende indruk na.
Ook goedemorgen!
Wat een ochtendcoctail! Precies met de goede afstand geschreven, om toch met de laatste regel enige betrokkenheid van de ik-figuur uit te drukken.
Opmerking: Vader en moeder is dubbelop gezien het feit dat er een zoon genoemd wordt. Een echtpaar zou een alternatief kunnen zijn en levert een paar woorden op.
Omdat in de laatste regel het woord jongetje valt, waarmee kennelijk terugverwezen wordt naar de eerste alinea, vraag ik me af of het werkelijk gaat om een (jong) kind. Zo niet, dan zou dat er niet van gemaakt moeten worden.
Dag Ineke,
het kind was meen ik elf jaar, willeke
Zag het gisterenavond op tv, er waren kinderen bij.
Vreselijk.