Koning Albertino leed aan uitstelleritus. Hij had nog maar drie dagen te leven.
De hofdominee riep: ‘ik schrijf meteen een begrafenisrede.’
‘Waarover dan?’ piepte de koning, ‘ik heb alleen maar gefeest.’
‘Dan moeten we snel zijn,’ zei de hofdominee.
Hij reed hem meteen in zijn gouden koets naar het weeshuis, het melaatseneiland en het armenhuis. Overal gaf Albertino gul uit zijn schatkist en al zijn onderdanen werden gered.
‘Nu kan ik met een gerust hart doodgaan,’ zuchtte de koning en stapte in zijn hemelbed.
De hofarts ging elk uur bij hem kijken en hoorde telkens gesnurk. Hij nam wat bloed af en zag dat de koning de anti-stof zowaar ‘nu-doen’ had aangemaakt. Zo leefde Albertino toch nog lang en gelukkig.
« Olivier
Dubbele pech »
« Olivier Dubbele pech »
Communicatie
Uitstelleritus
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hilda Knol of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Olivier Dubbele pech »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Voorval
- Cuspidaat
- Tandeloze gesprekken
- Monumentenzorg
- Mijn waarde toehoorders
- Theo, Tijl en wisselen
- Welkom!
- Gebitwetenswaardigheden
- De nieuwe partijleider, onbekend maakt onbemind
- Blikje sardientjes
Recente reacties