Ik hoor de regen al urenlang tikken tegen het raam, een heerlijk geluid.
De innerlijke rust heb ik er door gevonden.
Ik kan me wel druk maken wanneer de verpleging mij komt verschonen maar
ze komen toch niet. Ik word pas om 9:00 verschoond volgens afspraak.
De warmte van mijn ontlasting zorgt voor enig gemak, ik heb geen elektrische deken nodig zo.
Maar ja, het staat vast dat het een keer afkoelt.
Als dat gebeurt dan plas ik maar in mijn broek. Dan wordt het lekker smeuïg en het ruikt dan alsof er een schimmelkaas in aanmaak is.
Nog ongeveer een uur te gaan, dan word ik verschoond.
De verpleging zal helaas veel werk aan mij hebben,
sorry voor alles
Bij een verplegende op de 10 patiënten moet je soms even lekker smeuïg blijven plakken. Ik heb het al tegen Mark Rutte gezegd, maar die vind 1 op 10 meer dan genoeg, hij stelt dat anders de kosten onbeheersbaar worden, helaas.
Bah. Bah. Ik heb zoiets ook eens meegemaakt, maar te lang verhaal, wie weet komt dat nog ooit. Het heeft echt niet altijd te maken met onderbezetting of lichamelijke beperkingen van patiënten. Sommige mensen zijn gewoon intrinsiek onhebbelijk (soms verergerd door pijn of irritatie) en hebben het idee dat ziekenhuizen hotels zijn, inclusief een billenwasservice. Ook hier geldt: patiënten zijn (net als artsen en verpleging) net mensen en ze zijn er in alle soorten en maten.
Ik werk ook al een tijdje in de zorg en ben het wel met Frank eens. Sommige zorgvragers denken dat ze verblijven in het Hilton.
Het is natuurlijk wel zo dat de alleroudsten nog(of weer)leven in de tijd van het allesomvattende ziekenfonds toen alles nog kon. De separaties tussen 1ste en 2de classe patiënten zijn ze vergeten.