Verloren zit ze erbij, ze loopt moeizaam; ze heeft haar heup gebroken en enkele maanden gerevalideerd.
Ze woont in een piepklein huisje, de badkamer en de slaapkamer zijn boven. In de kleine woonkamer staat een ziekenhuisbed. Naar boven gaat niet meer en een traplift maken op de smalle trap is onmogelijk. Ze is 92, weduwe. Zes van haar 12 kinderen zijn al overleden, enkelen geëmigreerd, de rest woont in het noorden. Ze heeft nooit om hulp gevraagd, daar zijn ze allemaal aan gewend geraakt. Ze kon het immers allemaal zelf? Ze kan misschien naar een verzorgingshuis in Drente, maar ze is nog nooit buiten Limburg geweest.
“Ik zal het nog maar even aanzien, zuster,” mompelt ze, “dit is mijn thuis”.
Typisch dat ze nog nooit Limburg uit is geweest. Is dat net zo Limburgs als PVV stemmen?
dat wordt nog knap lastig, die went nooit aan de Drent
Hebben ze in Limburg geen verzorgingshuizen? Mooi stukje.
@Frank: ik geloof het wel, Ik had collegaatjes die nog nooit buiten Limburg waren geweest, behalve dan op vakantie naar Turkije.
@Carel: Daarom ziet ze het ook nog even aan
@Hanneke:Ja, maar dan krijgt ze geen visite meer.