Zijn spraak
stelde hem voortdurend
in gebreke
Vroeg de juf waarom hij zo laat was,
dan stamelde hij met veel inspanning:
‘Ik moest naar de dotter’. Hij werd
ziek en de buurvrouw kwam voorlezen.
Haar oprijzende blanke nek zag hij
later terug in majesteitelijke
sneeuwhellingen. En haar haar droeg
ze als een vorstin, hoog opgebonden
en glanzend.
Hij lag daar en hoorde lezen over een
jongen die naar de dokter moest. Zij
articuleerde glashelder en hij herhaalde
terwijl zij stilviel:
‘naar de dokter, naar de dokter’
en de kamer op het noorden werd licht
en de zomer trad in.
Onverwacht
werd zijn tong ontbonden
een geschenk
Haibun bij dit schilderij van Willy Maillard
Mooi.
Prachtig sfeerbeeld bij het schilderij.
Mooi.