Hoe had ik ook maar een moment kunnen denken dat mijn moeder en tante Sophie zouden instemmen met mijn omgang met een man als Rafiq. Het mocht dan 1942 zijn, een Indische man, en ook nog van lagere afkomst dan de onze, kwam absoluut niet in aanmerking.
”Gelukkig hoeft je arme vader deze idiote gril niet meer mee te maken”, siste mijn moeder, net voor ze haar servet ijzig kalm neerlegde en als een statig schip van de tafel waar we onze lunch zouden gebruiken, wegzeilde. Tante Sophie was haar na een korte aarzeling gevolgd.
De verwijtende blikken, de toon waarop mijn moeder had gesproken. En dan weten ze nog niet eens wat Rafiq en ik al een tijdje weten.
« Pink Ribbon
Leven in een notendop 7 »
« Pink Ribbon Leven in een notendop 7 »
Familie, Maatschappij, Mensen
De dochter van de gouverneur-generaal
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Cobie Scherer of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Pink Ribbon Leven in een notendop 7 »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Scherpe pen
- Botrytismewat
- Ogen groter dan de maag
- Zwaarden en schrijvers 2
- Zwaarden en schrijvers 1
- Er zijn nu eenmaal grenzen
- Schrijvers
- Writer’s block
- Gebonden champignonsoep
- De heer Vreeswijk – status van een staatslot
Waar heb ik dit eerder gelezen
Moeder ziet het vanzelf wel