Een dringend bericht van mijn collegaatje: of ik direct wil komen. Ik ga direct naar het adres dat ze opgeeft. Ik bel aan en een droevig uitziende man doet open. Zonder iets te zeggen gaat hij me voor naar de slaapkamer. Mijn collega staart verdwaasd naar het bed; daarop ligt een oude broodmagere vrouw met een mooie glimlach, bewegingsloos; ze is overleden. Ik vraag of de dokter gebeld is maar niemand reageert. Mijn collega bij de arm pakkend loop ik de gang op en vraag waarom niemand iets zegt. Ze kijkt me verdrietig aan en zegt met een van tranen waterig geworden stemmetje: “Zij blijkt mijn Oma te zijn en ik wist niet eens dat ik nog een Oma had.”
« Boodschappen
120 meer, met warme thee en sprookjes! »
« Boodschappen 120 meer, met warme thee en sprookjes! »
Communicatie, Familie, Studie & werk
Leven in een notendop 11
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Gavi Mensch of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
5 reacties
Reageren
« Boodschappen 120 meer, met warme thee en sprookjes! »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Killing
- Risicoanalyse van een rozenkweker
- 18 uur vliegen – 1
- Wie van de drie
- De tenen van tante Bets
- Uitroeien
- Scherpe pen
- Botrytismewat
- Ogen groter dan de maag
- Zwaarden en schrijvers 2
Wow, Gavi wat een heftig verhaal. En maar al te vaak dat dit voorkomt. Fijn dat jij er over schrijft!
ik wil ‘vind ik leuk’ aanklikken maar ik vind het helemaal niet leuk, wel mooi
Als een droom. Mooi!
De stijl waarin je het verteld bedoel ik, en verder doe ik precies verkeerd wat Greta Lugtmeier bedoeld. Sorry.
Mooi geschreven, overwachte afloop en dat in weinig woorden.