Er kan zoveel gebeuren in honderdtwintig woorden. Bij het lezen van een stukje, weet je nooit waar je eindigt. Het enige wat zeker is, ook als je schrijft, is dat de clou, de kern, het onderwerp of de climax snel komt. De afgelopen maand heb ik 120 echt ontdekt. Fictie, dromen, gedachtes, opinies, emoties, avonturen: alles heb ik hier al los laten gaan. Altijd binnen de dwingende grens van 120 woorden. Toen ik vanmiddag op mijn werk even vlug inlogde, om te kijken of mijn stukjes al waren geplaatst, was ik aangenaam verrast te ontdekken dat ik ook nog eens de sprookjeswedstrijd had gewonnen. Bedankt: iedereen die mijn stukjes las, commentaar gaf, of ze door twitterde. Er komt nog meer.
Kijk, zo werkt dat! En gefeliciteerd;-)
Ben benieuwd, doe je best!