Ze wikkelde het aluminiumfolie van de rol af. Ze streek het stukje glad en plat. Ze pakte de komkommer en spoelde hem af onder de koude kraan. Ze liep naar buiten. Daar stond hij. Zijn buik bulkte onder het borstenschortje vandaan. “Schatje, zit daar die heerlijke dikke worst in of wil je liever de mijne”, bulderde hij van het lachen. Ze pakte het mes en verstopte hem langs haar been. Ze liep terug naar de keuken. Hij volgde en drukte haar tegen het aanrecht. Ze voelde zijn dwingende hardheid en hij gaf hem de vrijheid gaf. Het lemmet glinsterde in de ondergaande zon die door het keukenraam scheen. “Iemand een lamsworstje. Ik heb er nog één, is over van gisteren.”
Is dit de maand van de bloed- en moordverhalen? Een wedstrijd? Heb ik ergens iets gemist?
Ik vroeg het me ook al af ja
Blijkbaar inspireert men elkaar met al dat dood en verderf