Zij kwam binnen met een jas en daaronder had ze geheel eigenhandig een muurtje gemetseld. Ze deed de jas netjes uit en gaf vriendelijk antwoord op alle mogelijke vragen. Degene tegenover haar keek haar onderzoekend aan. Bij iedere vraag werd ze nauwkeurig in de gaten gehouden. Veranderde haar lichaamstaal? Stonden haar ogen bij die ene vraag verdrietiger?
Na een poosje kwamen er formulieren. Ze overwoog de antwoorden om maar niet het achterste van haar tong te laten zien. Gelukkig. Het laatste onderdeel; de vlekkentest. Er kwam een waas voor haar ogen. Vijf tellen maar.
De laatste vlek die ze zag zat op de muur en veranderde van vorm zolang ze er naar keek. Druppels bloed. En niemand die meer luisterde…
Het is wel moord en doodslag wat de klok slaat zeg deze week op 120w :p Hoop opgekropte woede allemaal?
Tja, daar lijkt het wel op.
’t Is gelukkig fictie.
Toch?