Schrijf mee!
« »

Communicatie

Ik, Assepoester

10 november 2011 | 120w | Yvonne | 0

Ik mag haar mama noemen, maar dat is ze niet. Mijn mama heeft bruine ogen, bruine haren en een bruine huid. Mijn mama was zorgzaam. Zij is een heks. Een slavendrijver. Niet voor iedereen hoor, ze laat haar f-a-n-t-a-s-t-i-s-c-h-e dochters nooit iets doen. Ik moet alles doen.
Voor het eerst heb ik haar ontmoet toen ik 5 was, 5 jaar en een vluchteling. Zij nam me op, ik moest haar maar gewoon mama noemen. En ik kreeg er twee zussen bij. Twee oerdomme zussen, die helemaal niets kunnen.
En nu kom ik hém tegen. Hij is knap, grappig en heel erg aardig. Als hij met me mee loopt en ik de kerkklok twaalf keer hoor slaan, dan moet ik rennen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Yvonne of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »