Daar sta ik dan, in een dooie wolkenformatie.
Niet wetend wat te zeggen.
Waarom was ik ook zo nieuwsgierig?
Nu valt het niet meer terug te draaien.
Gramstorig kijkt Petrus me aan (een ouderwetse vent).
-Wat kom je doen, dom mens?
O, zeg ik: ik wil weten of braaf zijn de moeite loont…
-En? blaft hij.
āt Is hier waardeloos…
Hij pakt me beet, zwaait een paar en werpt me naar beneden.
-Val me niet meer lastig, jij!
Opgelucht kom ik op mijn bed neer.
Draai meteen een jointje, keur de paddoās en open de cognacfles.
Dan vloek ik de buurman stijf en verkoop zijn kefhond een rotschop.
Dat lucht op.
Recente reacties