“Ze kruipt niet uit de kinderwagen”, zegt de man tegenover mij.
“Ze is nog te klein maar ik houd sowieso niet van rondrennende kinderen”, antwoord ik.
De man gebaart naar de bibliotheek. “Daar ook, gillende kinderen, telefonerende mensen, geen rust en niemand die wat zegt. Het resultaat van de antiautoritaire opvoeding, de ouders en de volgende generatie hebben het nooit geleerd.”
“Mijn kinderen zijn opgevoed met de norm dat je vrijheid ophoudt waar die van anderen begint”, zeg ik.
“Ik heb mijn tolerantiegrens naar boven bijgesteld”, zegt hij.
“Ik niet”, zeg ik.
“Ik ben filosoof”, zegt hij.
“Ik ga niet meer naar de bibliotheek,” zeg ik, “ik lees thuis.”
Hij denkt even en zegt dan enigszins verwonderd: “Dat kan ook.”
« Lentecontrast
Lieve heers beest »
« Lentecontrast Lieve heers beest »
Cultuur, Mensen, Natuur
Gesprek op het terras
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Gavi Mensch of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Lentecontrast Lieve heers beest »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Een terras is toch geen stiltecoupé