Ontketende oerkracht, pollenconfetti afwerpend in de meer en meer comfortabel aanvoelende wind, nog slechts hier en daar wat schaarse rook van haardvuur met zich meedragend. Merels slaan hun voorjaarscode’s vol euforie, lammeren zetten hun eerste schreden en waterkippen strijden onverminderd woest om nestmateriaal. Met gebalde vuisten deze zuurstofrijke lentesluier inademend, herinneringen vol heimwee naar een nieuwe zomer, voor mezelf ontkennend dat de wereld in brand staat. Zomerse sfeerbeelden, afgewisseld met visuele rampspoedoverdracht van Bijbelse proporties teisteren mijn geest. Krijsende kinderen, volledig schuldenvrij, de waanzin van de macht. Bloedige lente, te vroeg begonnen, zich ondanks alles zo stoïcijns manifesterend als altijd.
Mooi
Ook een lentesluier zet soms kwaad bloed. Ik vind het een mooi geschreven stuk. Punt.
Zo mooi! Het klinkt bij mij al bijna als een lied, een troubadour.