Het raadsel van de verminkte parkwachter liet ik achter, maar niet zijn karabijn. Toen het oerwoud mij opslokte, stak ik mijn GSM weg. Voordat ik onze helikopter opriep, moest ik meer weten.
Klikklakklikklak achter mij. Een pijnscheut vlamde door mijn kuit. Ik draaide me om en vuurde. Gele smurrie spatte uit het schild van een reuzenkrab.
Klikklakklikklak! Ik vluchtte weg van honderden scharen. Klikklakkliklak overal! Panisch sprintte ik verder, tot eensklaps de begroeiing ophield. Ik stond op een zonovergoten open plek.
Toen ik zag hoe de horde angstvallig in de schaduw wachtte, haalde ik opgelucht adem. Nog een uur tot zonsondergang en die helikopter was vlakbij.
Mijn hand tastte naar de GSM in mijn broekzak, maar greep in het niets…
@Hay Ik zie de overeenkomsten. Verschillen zijn er ook.