Wat is het nog maar kort geleden dat ik met de voeten langs de vloedlijn liep, met de voeten in de zee stond. Korter dan een maand maar het lijkt wel een jaar. Mijn benen hebben al niet meer het kleurtje dat ze tot voor kort hadden. Elk jaar neem ik me voor de zomer vast te houden, de vakantie tot in de treure te herbeleven maar inmiddels moeten mijn voeten al weer wennen aan de warme laarzen, de sokken, de panty’s. De kruidnootjes in de schaal, de kaarsjes aan, regelmatig de kachel voorzien van een blokje hout. Waar is mijn vakantiegevoel gebleven. Waar is mijn agenda voor volgend jaar, wanneer loop ik weer met mijn voeten in de zee.
Nummer een! Binnenkort weer te beleven.